رجب، ماه ناله‌هاى توحیدى (استاد شیخ علی فروغی)
ماه رجب ماه سلوک و بهار معنویت است. محرّم نفس اینست که انسان به حال خودش گریه بکند. بهترین گریه، گریه به حال خود است حتی اگر یک قطره اشک باشد. الهی از من آهی از تو نگاهی!
بسم الله الرّحمن الرّحیم
قم المقدسه، مسجد خاتم الانبیاء(ص)، رجب المرجب 1394
ماه رجب ماه سلوک و بهار معنویت است. محرّم نفس اینست که انسان به حال خودش گریه بکند. بهترین گریه، گریه به حال خود است حتی اگر یک قطره اشک باشد. الهی از من آهی از تو نگاهی!
در حدیث است که اسم حضرت نوح علیه السلام عبدالغفّار بود و در بعضی روایات است که اسمش عبدالملک بود “وَ إِنَّمَا سُمِّیَ نُوحاً لِأَنَّهُ بَکَى خَمْسَ مِائَهِ سَنَه”(بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج11، ص 287) به او نوح گفتند برای اینکه 500 سال بر خودش روضه خواند!
در دعا چنین می خوانیم: “وَ أَعِنِّی بِالْبُکَاءِ عَلَى نَفْسِی”(إقبال الأعمال (ط – القدیمه)، ج1، ص 72) کمک کن تا به حال خودم بگریم. چه کرده ام با خودم؟! “وَ قَدْ نَزَلْتُ مَنْزِلَهَ الْآیِسِینَ مِنْ خَیْرِی” آنچنان با خود بد کرده ام که از خودم مأیوس شده ام. آیا به اصل خودم می توانم برگردم؟! به موطن اصلی خودم می توانم وارد شوم؟! ما نمی فهمیم اگر می فهمیدیم. به قول حافظ:
حالیا غلغله در گنبد افلاک انداز! *** ناله هایمان گنبد افلاک را پر می کرد!
بهترین ایام برای نوحه خوانی بر خودت از ماه رجب شروع می شود. ادعیه ای که برای ماه رجب نقل شده است در ایام دیگر پیدا نمی شود. این ایام فرصتی است برای پیدا کردن خود و جبران گذشته.
فرصتها را نباید از دست داد “إِضَاعَهُ الْفُرْصَهِ غُصَّه”(نهج البلاغه (للصبحی صالح)، ص 489) اگر فرصت از دست رفت غصه برای انسان می ماند. ماه رجب، ایام توجه به خداست.
شاد از وی شو مشو از غیر وی *** او بهار است و دگرها ماه دی
می خواهی همیشه بهار باشی؟! توجه به خدا انسان را همیشه بهار می کند، نه تنها همیشه بهار می کند بلکه از انسان بهار صادر می شود! در زیارت امام زمان(علیه السلام) می خوانیم: “السَّلَامُ عَلَى رَبِیعِ الْأَنَامِ وَ نَضْرَهِ الْأَیَّام”(بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج99، ص 101) سلام بر تو ای بهار انسانها! تو بهار آفرینی! نام تو بهار می آورد.
ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی **** از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
نسیم باد نوروزی طبیعت را زنده می کند، نسیمهای الهی هم طبیعت انسان را زنده می نماید.
“إِنَّ لِرَبِّکُمْ فِی أَیَّامِ دَهْرِکُمْ نَفَحَاتٍ أَلَا فَتَعَرَّضُوا لَهَا”(بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج68، ص 221) نسیم هاى رحمتى از سوی پروردگارتان در ایام عمرتان می وزد، بهوش باشید و خود را در معرض آنها قرار دهید.
وقتی یک قطره اشک بر صورتت جاری شد، در بهار معنوی قرار گرفتی که مزرعه دلت را آباد می کند. حضرت که فرمود: “الدُّنْیَا مَزْرَعَهُ الْآخِرَه”(مجموعه ورام، ج1، ص 183) منظور از دنیا خاک نیست بلکه دل آدمی است. این دل را باید با یک قطره اشک آبیاری کرد. در روایت است: “الْبُکَاءُ مِنْ خَشْیَهِ اللَّهِ یُنِیرُ الْقَلْبَ وَ یَعْصِمُ مِنْ مُعَاوَدَهِ الذَّنْب”(غرر الحکم و درر الکلم، ص 112) گریه از ترس خداوند، قلب را روشن مى گرداند و از بازگشتن به گناه باز مى دارد.
ماه رجب بهار خداست.
“طُوبَى لِلذَّاکِرِینَ طُوبَى لِلطَّائِعِین”(إقبال الأعمال (ط – القدیمه)، ج2، ص 628) خوشا به حال آنان که در اطاعت خدایند، سر به سجده دارند، دست به کارند و دل به یار! “لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعى”(نجم/39)
بکوش، بجوش، بنوش!
بکوش تا باخبر شوی، الهی! هر که سحر ندارد از تو خبر ندارد.
منبع: فروغ توحید